چکیده
ازدواج يا پيوند زناشويي پيوندي آيينياست که طي احکام يا رسومي خاص بين زن و مرد در مذاهب و کشورهاي مختلف برقرار ميشود تا به تشکيل خانواده منجر گردد و از تبعات آن زايش فرزند است. در برخي از کشورهاي جهان، ازدواج همجنسگرايان، يعني ازدواج دو مرد يا دو زن با يکديگر، تنها به منظور برقراري روابط جنسي و تشکيل خانواده نيز وجود دارد.
از ديدگاه اسلام، ماهيت ازدواج يک قرارداد و پيمان با شرايطي ويژهاست. و بسيار پسنديده و مطلوب است و از منظر فقه اسلامي، عملي مستحب و چه بسا مستحب موکد و در برخي موارد واجب شمرده ميشود عفت و حيا از جملهٔ اين صفات ميباشند که يکي از راههاي تأمين اين صفات و سجايا، ازدواج است. اسلام با تشريع ازدواج، مسير رسيدن به عفت و حيا را هموار ميسازد بدين صورت که ازدواج را بهترين و طبيعيترين راه تأمين نيازهاي جنسي معرفي ميکند. طبق قوانين اسلامي تنها خواندن صيغه عقد توسط زن و تاييد توسط مرد صحيح است و الزامي به وجود شاهد يا نماينده ديني نيست. البته ميتوان براي خواندن اين جمله کسي را وکيل کرد که لازم هم نيست که نماينده ديني باشد. شيعيان نوع ديگري از ازدواج (معروف به ازدواج موقت) را دارند که در آن عقد ازدواج براي مدت معين و محدودي بين دو طرف بسته ميشود.
بنابر نظر بعضي از مراجع شيعه «براي دختر رشيده اذن پدر در ازدواج موقت ضرورتي ندارد» پس از تعيين مدت زمان عقد و مهريه با خواندن صيغه عقد زن و مرد به يکديگر محرم ميشوند.